Op de hoes vóór staat er een idyllisch groen en wijds landschap, met aan de einder de opdoemende onmetelijke wouden. In het midden het leuke snoetje van Erja, haar blauwe metalflake thinline G&L koesterend met de slide om de ringvinger in de aanslag.
Achteraan een hoop symboliek in één prent. Een wijds landschap alweer om de éénzaamheid uit te drukken. I’m so lonesome I could cry, you know ? in de verte een shack ofte half vervallen schuur die als woning dienst doet of juke-joint. En natuurlijk de crossroads. Erja op de voorgrond met haar gerief, klaar om de hort op te gaan. Ze komt hier net haar ziel te verkopen aan de duivel in ruil voor haar gekende behendigheid op slide-gitaar. Dit kon een landschap zijn in Mississippi, maar het is ergens in de buurt van Kuopio in midden Finland.
In 2005 werd Erja door Ruf Records in contact gebracht met de Britse blues-nieuwkomers Ian Parker en Aynsley Lister en samen blikten ze de CD “Pilgrimage” in. Het grote succes dat dit schijfje te beurt viel, leidde tot een tournée door de USA en Europa onder de roepnaam Blues Caravan 2006. Ook al in 2005 had Sue Foley haar uitgenodigd om een song te leveren voor haar CD “Blues Guitar Women” en dat werd het nummer “Dreamland Blues”.

En dat nummer staat ook op haar nieuwe CD en is tevens de titel ervan geworden. ”Dreamland Blues”. In de lade ermee en wat krijgen we ?
“Skinny Girl” opent op een zeer aanstekelijke wijze het schijfje. Het is als een visitekaartje, een opwarmer, een aftitelingsnummer. Ze begint er ook inderdaad haar optredens mee. Duane Allman achtig slidewerk. Stuwende drums van Kinney, zoals we die nog kennen van toen hij achter zijn vader Junior Kimbrough zaliger drumde.
In “Why a Woman Plays the Blues” geeft zij een antwoord op de vraag die ik haar laatst in The Crossroads te Antwerpen wou stellen, tot mijn oog plots op deze titel viel. Geen slide hier maar kristalhelder gitaarspel, telesound.
“Best for You” heeft een country-ballad gevoel, ook qua tekst. Wailing slide solo.
De James Elmore klassieker “It Hurts Me Too” is het, op één na, enige nummer dat ze niet zelf heeft geschreven. In dit soort nummers klinkt haar stem niet ruig bleusy genoeg. Maar niet getreurd want haar behendigheid met de bottleneck weet dan weer de nodige rafel in te brengen.
“Mississippi Callin’” is van Ian Parker, het tweede nummer van deze plaat dus die niet door Erja zelf is gepend. Het is ook helemaal geen blues, wat de titel ook zou insinueren. Maar het is zeker niet misplaatst in het geheel.
“I Need Love (To Get Over You)” had van Carly Simon of Carole King kunnen zijn, maar is helemaal en ten voete uit van Lyytinen in samenwerking met Parker en haar muzikale toeverlaat, haar vaste gitarist Davide Floreno.
“Good Lovin’ Man” ligt helemaal in de lijn van de Chicago-sliders als Elmore James, Muddy Waters en Hounddog Taylor. Diezelfde gedrevenheid en ingetoomde woede.
Het titelnummer “Dreamland Blues” heeft inderdaad een dromerige feel over zich, maar blijft als het ware in de droom hangen. Het ontwaakt niet. Ik heb het niet weten beginnen.
“Nasty Weather” is Springsteen met slide-gitaar. Een roadmovie…euhh roadsong.
I like to drive my car. Baby, you can drive my car.
“Join Everyone” is een soort van gebed. Een oproep tot samenhorigheid. Slide op akoestische gitaar, zweverig, en daarna iel en broos op een electrische gitaar.
Een volledig akoestisch nummer wordt ons geboden met “Voyager’s Rest”. Op een National Duolian gespeeld. Een groove-nummer. Sfeerbeelden van machtige stromen oproepend.
De zogenaamde bonus-track, “Lady” wordt ingezongen door Kinney, op een manier die we van deze zoon van zijn vader nooit zouden verwacht hebben, een tedere.
Erja begint te zingen van ‘Love is gone’ , daarna zingt Kinney dat hij die Lady wel zou kunnen liefhebben. Met een feel zoals we die kennen van bvb een Aaron Neville.
Mooie Peter Green gitaar tussenin van Erja, met een langzame tremelo erin.

Een aanrader van een CD. Soms rauw, dan weer vrouwelijker zacht maar nooit melig of zeemzoet. Deze laatste adjectieven zijn hier in de verste verten niet van toepassing. Een mooie plaat en speciaal voor slide-liefhebbers is haar gitaarspel een bijkomend argument. Mocht ik ze niet gekregen hebben van deze lieftallige jongedame, had ik ze zeker gekocht.

Erja Lyytinen staat geprogrammeerd op BRBF Peer. Allen daarheen dus. This little lady deserves your support. Bovendien is er nog heel wat meer fraais te beleven op Peer. Check er onze agenda maar eens op na !

witteMVS